The Story (finally) continues

Dag lieve lezer van mijn website, leukdat je weer de tijd neemt om te lezen wat ik de laatste tijd allemaal heb gedaan. Ik hoop dat je even tijd hebt want na 1,5 maand heb ik weer een hoop te vertellen.

Laat ik maar beginnen bij waar ik was gebleven. Begin februari ben ik na 1,5 week werken en verveling (mijn auto was in de garage en na 's ochtends gewerkt te hebben was er daar 's middags niet zoveel te doen) op de WWOOFING boerderij op de heetste dag vanaf de heetste plaats ever ter wereld (zo'n 50 C) samen met Yvonne vertrokken op weg naar Western Australia. Ongeveer 1,5 week hebben we daarover gedaan met als indrukwekkend hoogtepunt het rijden van de ruim 1200 km lange weg over de Nullarbor (als je de kaart bekijkt is het de lange weg langs de zuidkust). Ruim 2 dagen hebben we erover gedaan om van Ceduna naar Esperance te rijden. Onderweg een aantal bijzondere dingen gezien. Een van die dingen was mijn eerste Aborigional gebied, waar op allerlei manieren duidelijk werd gemaakt dat niet Aborigionals er niet welkom waren. De boomloze Nullarbor plait (waar je een paar uur door een gebied zonder bomen rijdt, die daar niet groeien omdat de Nullarbor een grote stenen plaat is). Bijzondere roadsigns (next 64 km, overstekende kamelen). Borden die aangeven dat het komende deel van de weg door de flying doctors als landingsbaan kan worden gebruikt, waarna je je even op een heuse landingsbaan waant omdat de weg daarop is aangepast. De meest waanzinnige kliffen met uitzicht op zee waar je het einde van de wereld ervaart. En tenslotte de langste rechte weg (164 km) in Australië.

Op 19 februari zijn we aangekomen in Esperance vanaf waar ik mijn reis alleen heb voortgezet. Tijdens het dag in dag uit één op één samen reizen met Yvonne heb ik me niet zo op mijn gemak gevoeld en me steeds aan kleine dingen geergerd. Dat heeft niet speciaal iets met Yvonne te maken gehad maar ik heb zelf altijd behoefte aan een beetje privacy, ruimte, vrijheid en onafhankelijkheid. Na een goed gesprek hebben we dan ook besloten dat we het tot aan Esperance proberen een zo leuk mogelijke tijd te hebben maar dat daar onze wegen scheidden.

En dat is wat is gebeurd. Sinds 19 februari voel ik me met alle vrijheid die het alleen reizen met zich meebrengt gelukkig en tevreden. De eerste nachten heb ik doorgebracht in het paradijs :) Lucky Bay in Cape Le Grand National Park. Nooit eerder heb ik zo'n waanzinnig mooi strand en zee gezien. Hier hebben ze echt parelwit zand en de meest blauwe zee die je je maar kunt voorstellen. Puur genot.

Na die tijd in het paradijs besloot ik dat het tijd is geworden om even terug te keren in de harde realiteit van het normale leven en op zoek te gaan naar werk. Dat heb ik eerst geprobeerd door naar uitzendbureau's te gaan waar ik werd afgescheept met een 6 pagina's tellende lijst telefoonnummers die ik maar eens moet afbellen. Dat heb ik netjes gedaan maar na een paar demotiverende tegenslaggen door slecht werkend telefoon communicatie besloot ik het anders aan te pakken. Ik heb een paar printjes van mijn CV gemaakt en ben ik Denmark hier en daar naar binnen gestapt om mezelf aan te bieden als hun nieuwe collega. En dat heeft gewerkt. Sinds afgelopen vrijdag werk ik tegen zo'n 10 euro per uur in het restaurant van een hotel. Sinds gisteren ochtend heb ik daar ook mijn intrek genomen in een kamer (helemaal voor mijzelf alleen). De komende paar maanden zal ik hier mijn best doen om mijn spaarpotje weer wat aan te vullen en de rust nemen om me hier een beetje te settelen en wat mee te pikken van het relaxte/alternatieve/creatieve hippie cultuurjte dat hier in Denmark heerst.

Ik weet niet of er veel staat te gebeuren wat leuk is voor jullie om te lezen, maar zo lang als ik hier ben heb ik wat makkelijker toegang tot het internet en zal ik dus af en toe even updaten met de laatste stand van zaken.

Ik heb ook weer foto's op het internet gezet. Het eerste album kun je hier vinden:
http://picasaweb.google.com.au/W.vd.Bersselaar/FotoSSindsTasmanie02?feat=directlink
En een tweede album met andere foto's staat hier: http://picasaweb.google.com.au/W.vd.Bersselaar/FotoSSindsTasmanieAlbum2?feat=directlink

Bedankt voor de tijd die je hebt gestopt in het lezen van dit bericht, en ik kijk uit naar een reactie en een update over hoe het aan jullie kant van de wereld gaat.

Tot snel!

Peace, love & happiness ;)

x Wendy