De cirkel is rond!

De cirkel is rond. Nu zo’n anderhalve maand geleden kwam het grote avontuur van de reis rondom Australie aan haar (voorlopige) eind. Ik ben terug in Sydney waar mijn avontuur bijna een jaar geleden ook begon. Het is vreemd en zeker de eerste dagen was het een vervelende realiteit om te beseffen dat het voorbij is.

Mijn laatste bericht dat ik schreef kwam uit Broome, waar we al Wwoofende, 2 maanden op een boerderij zouden blijven om mijn 2e visum bij elkaar te verdienen. Maar al snel bleek de vrijheid (we konden zelf bepalen wanneer en hoe we 'werkten') in ons nadeel te werken, waardoor we dag in dag uit aan het werk waren voor alleen een plaatsje in de schaduw om onze tent op te zetten. En dus besloten we na dag 4 dat we dat niet 2 maanden gingen doen. We pakten onze spullen in de VAN en gingen weer onderweg.

Onze volgende bestemming was Darwin. Na een paar dagen rijden door een paar plaatsen met een hoog Aborigional gehalte (wat niet bijdraagt aan een erg veilig gevoel) kwamen we aan in de meest Noord-Westelijke stad van Australie. Over aborigionals gesproken, bij het opstaan na een van de overnachtingen op een rest area onderweg werden we verrast door een nogal vreemd tafereel. Vroeg in de ochtend was een groepje aborigionals de restarea op gereden, en waren nu hun ontbijt aan het maken. Op de picknicktafel naast een van de publieke barbeques lag een hoop vlees, wat een kangaroo bleek te zijn die ze even tevoren hadden aangereden. Ze waren op de restarea om hun auto die oververhit was geraakt te laten koelen en hun vers vlees te verorberen. Dat was vreemd.. Darwin is een mooie stad en anders dan verwacht heel modern (dankzij de wederopbouw na een orkaan die de stad zo’n 30 jaar geleden ruineerde).

We zijn een paar dagen in Darwin gebleven. Maar het hoogtepunt van ons verblijf rondom Darwin zou Kakadu National Park moeten worden. Het noorden van Australie staat bekend om de populatie krokodillen, en aangezien we die tot nu toe nog niet gezien hadden waren onze verwachtingen hoog. Maar helaas, geen krokodil te bekennen en door gebrek aan een 4 wiel aangedreven auto hebben we ook de natuur die Kakadu National Park zo bekend maakt niet volop kunnen bekijken.

Gelukkig werd die teleurstelling al gauw goed gemaakt toen we onderweg gingen naar onze volgende bestemming. Na Kakadu zijn we namelijk begonnen aan de LANGE rit naar de oostkust. Onze eerste stop waar we besloten te overnachten was in een groot rots meer onderaan een waterval. Waar het werd afgeraden om te zwemmen vanwege de ‘vriendelijke’ zoetwater krokodillen die de wateren daar bevolken. Nu zijn zoetwater krokodillen schuw voor mensen en besloten we (net als alle andere tientallen mensen die het meer dagelijks bezoeken) dus een duik te wagen en zwommen we naar de waterval voor een aangename natuurlijke douche.

Waar ik dacht dat de Nullarbor een lange weg was (2 dagen rijden), denk ik nu dat dat een eitje is. Van Darwin aan de westkust naar Cape Tribulation aan de oostkust hebben we 5 dagen van zonsopgang tot zonsondergang gereden. 5 Dagen voornamelijk droogte, uitgestrekte droge stukken land om de halve dag afgewisseld met een minuscuul dorpje waar de locals uit verveling dag in dag uit in de kroeg lijken door te brengen.

Maar na 5 dagen rijden door droge platte vlakten en het laatste stuk door een erg mooi (bergachtig) gebied (the great dividing range) kwamen we aan op de aller mooiste plek waar ik in Australie ben geweest. Na een rivieroversteek met een pond kwamen we aan in Cape Tribulation, wat letterlijk het paradijs is. Uitgestrekte witte stranden, azuur blauw water en het regenwoud direct grenzend aan het strand. We hadden geluk en konden voor een paar nachten een kampeerplekje midden in dat regenwoud vlak aan zee boeken. Puur genot. Ontspanning en een beetje spanning door grote Varanen (1 meter + hagedissen) die hun territorium verdedigen en daardoor ons aanvielen. Gelukkig bleef het bij de spanning en konden we op tijd uit de buurt komen.

Na een paar dagen in het paradijs waren onze voorraden op en zijn we richting Cairns vertrokken. Gelukkig was dat maar een paar uur rijden. We hebben een week op een camping gestaan en hebben daar voor het eerst de harde realiteit van de brutaliteit van de toeristen aan de Oostkust ervaren. Nadat we dagen.. of inmiddels weken in de middle of nowhere hadden gezeten besloten we onszelf eens goed te verwennen en kochten we voor een paar dagen lekker eten, (goede kaas, gehakt, verse groenten, yoghurt (in 6 kleine cupjes) voor in de morgen, wat bier etc.) maar al op de eerste ochtend werd ons vertrouwen in collega reizigers ernstig geschonden. Al ons lekkere eten was verdwenen. We hadden het eten van de avond er voren in een tupperware container bewaard, de container was leeg op een keukenwerkblad achtergelaten samen met 2 van de yoghurt cupjes (met een smaak die de dief blijkbaar niet aanstond). Gelukkig was ons verdere verblijf in Cairns goed, we hebben veel gebruik gemaakt van onze fietsen, en omdat zwemmen in zee hier vanwege kwallen en haaien niet veilig is hier een groot openbaar, gratis zwembad direct aan het strand waar we veel tijd hebben doorgebracht.

Maar onze reislust is niet te temmen en dus zeiden we Cairns na een week gedag met als volgende bestemming Airlie Beach. Dit is een ontzettend toeristisch plaatsje direct aan zee, behalve het grote zwembad aan zee dat ook hier de zwem lustige mens aan zijn trekken laat komen is Airlie Beach vooral bekend om de Whitsunday Islands en het Great Barrier Reef. En dat besloten we dan ook te gaan bekijken. We boekten een 2,5 dag / 3 nachten boot cruise (op een catamaran), op mijn beroerde gemoedstoestand (door zeeziekte) na was dat een van de beste besluiten die we hadden kunnen nemen. We bezochten een van de eilanden en op het outer reef heb ik voor het eerst in mijn leven gedoken. Dat was SUPER.. Het zo’n aparte ervaring om een half uur onder water te zijn en daarbij de wonderen van het Great Barrier Reef te kunnen zien. Een ervaring die ik nooit zal vergeten. Ronduit bijzonder en absoluut geweldig.

Via de Gold Coast met haar hoge gebouwen, massa’s toeristen en flanerende mooie mensen kwamen we vervolgens aan in Byron Bay. Waar Surfers Paradise de naam heeft is Byron Bay het echte surfers paradijs. En hier heb ik dan ook mijn surfvaardigheden verder aan de proef gesteld. Het lijkt zo makkelijk maar er zijn zoveel factoren die het maken dat het me tot nu toe nog niet gelukt is op mijn bord te staan. Maar goed de aanhouder zal uiteindelijk winnen. Het was in Byron Bay dat we te maken kregen met een enorme stof wolk die het oosten van Australie teisterde, het zicht was letterlijk nihil en de gevolgen waren langs de hele kust weken later nog steeds zichtbaar. Een aparte ervaring.

De plannen om met nog een paar tussenstops onze weg naar Sydney terug te maken. In Sawtell verbleven we een paar dagen bij vrienden van Steve en met onze gedachten al terug in Sydney hebben we besloten daarna direct terug te rijden en de stops die we hadden gepland te bewaren voor weekendtrips. En dat is wat gebeurde, na een lange dag rijden verrasten we de broer van Steve en zijn vriendin met ons onverwachte terugkeer in Sydney.

Het leven in Australie is zo goed en het feit dat ik dat hier kan delen met Steve heeft me doen besluiten om langer te blijven. Na terugkomst in Sydney heb ik dan ook alle gegevens voor mijn tweede working holiday visum ingevuld en al een paar dagen later kreeg ik te horen dat ik mag blijven. Na zekerheid over dat besluit zijn we gaan zoeken naar een appartementje, wat leidde tot veel frustraties, maar na 2 weken doorbrengen in de inloop kast van Steve’s broer is het gelukt en hebben we het appartement gekregen wat voor ons allebei de eerste keus had.

Een nieuw leven opbouwen in een stad waar we allebei niet veel hebben is niet makkelijk, maar na 1,5 maand hier kan ik nu zeggen dat het kan. We wonen nu een maand in ons appartement, hebben het leuk ingericht met spullen van het australische ‘marktplaats’ en ikea. Ik heb sinds een paar weken een baan in een winkel die pasta en salades maakt en verkoopt, begin daar steeds meer in een assistent bedrijfsleider functie te rollen. Sinds een week hebben we hier nu internet en gisteren in mijn eigen laptop aangekomen. Het begint zomer te worden en het leven hier went. Het is nog niet zo makkelijk om nieuwe vrienden te maken, maar ik vertrouw erop dat dat slechts een kwestie van moeite en tijd is.

Ik zal snel een grote foto update uploaden, van het laatste deel van de reis en het nieuwe hoofdstuk hier en Sydney. Vanaf nu ga ik ook regelmatig op de hoogte houden van hoe het hier met mij gaat.

Bedankt voor jullie tijd om deze lange bijdrage te lezen!

Liefs Wendy

p.s. Waarschijnlijk leuk voor sommigen van jullie om te weten: Ik heb hier in Sydney een middag doorgebracht met mijn nicht Natascha, wat erg apart maar leuk was. Goed om weer wat familie te zien. En wat ook leuk gaat worden is dat mijn ouders eind februari naar hier komen. Ik kan niet wachten om ze een beetje van mijn leven hier te laten zien en ik verheug me dan ook erg op hun komst.